Βιβλιοκριτική: Όντα και μη όντα

Όντα και μη όντα, ή ένα εγχείρημα εύπεπτης φιλοσοφίας...

Αυτή η απόπειρα πεζής γραφής του ποιητή Αργύρη Χιόνη –που του χάρισε το βραβείο διηγήματος «ΔΙΑΒΑΖΩ 2007»- απαρτίζεται από 23 καλοδουλεμένα διηγήματα που παλινδρομούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία. Παρά τη φιλόδοξη προσπάθειά του, ο συγγραφέας φαίνεται να αποτυγχάνει να αποτινάξει την ποιητική του ιδιότητα και τη λυρική του διάθεση, προσφέροντας στους τυχερούς αναγνώστες ένα περίτεχνο απόσταγμα μουσικότητας, ρομαντισμού και λαϊκής σοφίας. Ο τίτλος αλλά και η θεματολογία του παρόντος πονήματος παραπέμπει τους υποψιασμένους αναγνώστες στο βιβλίο των φανταστικών όντων του μαέστρου του είδους J.L Borges, ενώ οι πιο ρομαντικοί ακόλουθοι του συγγραφέα οδηγούνται συνειρμικά, ίσως και νοσταλγικά σε παραμυθένιες αφηγηματικές διηγήσεις. Οι υποψίες όλων επιβεβαιώνονται από την ευγενική ανάγκη του συγγραφέα να παραθέσει τις πολυποίκιλες επιρροές του, αποδίδοντας έτσι τα δέοντα στην Cerridwen, η οποία και ανταποκρίνεται στο κάλεσμά του προσφέροντάς του λίγο από το μαγικό ζωμό του αμφορέα της.

23 σύντομα διηγήματα λοιπόν, 23 ανάσες διαφορετικής αέριας σύστασης που επιτρέπουν στον αναγνώστη μέσα από διαδικασίες ταύτισης και αντιπαραβολής να αναπνεύσει ελεύθερα «ποίηση απλή αλλά όχι απλοική¹», «γλώσσα ζωντανή και όχι νεκρή²». Το «όντα και μη όντα» αποτελεί για μένα μια λογοτεχνική «παπαρούνα³» που αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα «τον αφανή θρίαμβο της ομορφιάς⁴».

1. Αναφορά σε δήλωση του συγγραφέα, Αργύρη Χιόνη όπου σχολιάζει την ποίηση του.

2. J. L. Borges, Η τέχνη του στίχου, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης 2006.

3,4. Αναφορά στο διήγημα «Η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε απαρατήρητη και πού, παρ’όλα αυτά, ποτέ δεν το ‘βαλε κάτω » που εμπεριέχεται στη συλλογή διηγημάτων «Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς , Πατάκης», 1995.

Τίτλος: Όντα και μη όντα

Συγγραφέας: Αργύρης Χιόνης

Εκδόσεις: Γαβριηλίδης

Έτος έκδοσης: 2006